bioshock infinite

Şuana dek Skyrim'den sonra oynadığım en iyi oyundur (afedersiniz, başyapıt) kendisi. Aslında ilk pek sevmemiştim, çok fantastik felan gelmişti (uçan şehir felan..) ama sonra, Metacritc'teki notlarını gördükten sonra (96 ortalaması vardı) E, zaten diğer oyunlarıda gayet yüksek notlar almış, "bi' deniyim" dedim. Oyunun başlangıcı beni benden aldı, böyle bi' oyun başlangıcı görmedim ben amk, beynimi gibti, şaşırdım, Sanki neler olacağını önceden biliyomuşum gibi. Ama sonra değişti; Sonra, biraz "klişe" gelmişti bana oyun. Yok neymiş adamın kumar borcu felan varmış ohooo, "bumu lan muhteşem hikaye!" dedim... O lafı zütüme soktu oyun. O "klişe", O "Bumu lan mutheşem hikaye" lafı, zütümden girdi, ağzımdan çıktı amk. Spoiler vermek istemiyorum şimdi, o yüzden Post-Game yorum yapacağım.

Hani bazı oyunlar vardır ya oynar, eğlenir ama sonra unutursun. Bi' daha geri dönmez, oynamazsın. Hatırlamazsın;
Ama bazı oyunlarda vardır ki, Credits ekranı akarken gözünüzde yaş, yüzünüzde sırıtma olur. Günlerce onu düşünürsün. Aklından çıkmaz;

Hah, işte Bioshock Infinite'in öyle bi' hikayesi, öyle muhteşem bi' sonu var ki, Infinite'i bitireli 3 hafta oldu ve ben hala onu düşünüyorum. ikinci tip oyunların size yaşattığının milyonlarca kat ötesinde şeyler yaşatıyor Infinite. Karakterleri, kurgusu, atmosferi, yaşattığı hissi, müzikleri.. (Oyunun bitişinde çalan şarkı hala kıllarımı kabartır, diken diken yapar) Bioshock Infinite'in içinde, Kaliteli bi' oyunun size yaşatacağı muhteşem anlardan onlarcası var. Şunu söyleyebilirim ki, sonu beni en çok etkileyen kısmıydı. Oyunu anlamak biraz zaman alabilir, hatta 2. kez oynanız bile gerekebilir (ki mutlaka öneriyorum, çünkü ancak böyle oyunda anlamadığınız ve size "mantıksız" gelen şeyleri "mantık"a bağlayabiliyorsunuz). Ama oyunun hikayesi muh-te-şem! Yani ikinci oynayışınıza değecektir.

Diyeceklerim bu kadar. Sözlükteki bütün huur çocuklarına bu oyunu oynamalarını öneriyorum. Söylüyorum. Oynamazlarsa zütlerine at gibi giriyorum. Çünkü burnum kanıyor.