birkaç ay içinde hayatım nasıl mahvoldu

evde gözlemlediğim ilk şey, aile-hizmetçi arasında katı soğuk bir ilişki yoktu. hepsi aile gibiydi, 5-6 tane hizmetçi vardı işte. her iş ellerinden gelirdi. bir tek en daşşaklı hizmetçi olan serpil ablayı hatırlarım. serpil abla, evin bildiğin hanımı. alaattin'in annesiyle sıkı bir kanka gibiydi, her işi birlikte yaparlardı. alaattin'in annesi -ki adını hatırlamıyorum maalesef- çoğunlukla mutfağa iner onlarla birlikte yemek yaparmış. bulaşık yıkamazmış yalnız, ne zaman bulaşığa elini sürse bişey kırılırmış.

eve daha sonra çok gidip çok geldiğim için birçok muhabbete davranışa şahit oldum. alaattin'in annesi bulaşık yıkamak istemişti de serpil abla "bırak bırak yine kırarsın bişeyleri" demişti. baya gülmüştüm, onlar da benim gülmeme gülmüştü * harbiden güzel bir ortamdı. insan öyle bir yerde yaşamalı.