cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra

Bilgi sahibi bir insandan fikir dinlemek ne kadar keyifliyse o kadar keyifli bir hikaye bu. Olayların gelişimi, sürprizler, salt korkudan öte senaryo tadında ilerleyen şema gayet hoşuma gidiyor. Ulan acaba mı dedirtmesi bile büyük bir başarı bence. Kendimi hikayenin içinde bakır lehvalarla veya sepetten düşen baştaki resmin kime ait olduğunu çözmeye çalışırken buluyorum bazen. Hikayedeki boşlukları dolduruyorum, anlatmadığı kısımlardaki sıradanlıkları çözüyorum ki bu olayı daha da yaşanmış kılıyor. Tümünün altında büyük bir sübliminal var, hepimiz bunları okurken yanımızda ayna varsa bakmıyoruz ona mesela, veya sırf kendimizi inandırmak için bakıyoruz korka korka. Evde birileri varsa daha rahat hissediyoruz, tuvalete normalden daha hızlı adımlarla gidip minimal sürelerde hallediyoruz işlerimizi. Hatta çoğumuzun hikaye bittikten sonra komikli video izlediğini de biliyorum. "500 yıllık dayatmayla hep korkunç yüklediler bilinç altımıza ama aslında öyle değil diyip, bir başka partta eklemsiz parmaklı oluşumlardan bahsediyor. Bu da bizi daha da büyük bir korkuya gark edebiliyor. Dönüp arkanıza bakmayın çok film izlediniz derken hemen yamacında genelde burnunuzun önünde beliriverirleri duvar gibi çıkartıyor.

Bu adam akıllı adam, bu adam zeki adam. Hikayesi de hoş kokuyor, keyif alıyorum.