sizin uğruna kralına rest

çekebileceğiniz insan şuan başkasının kolları arasında yatıyor. Artık bir ihtimal daha var mı diye bile düşünmüyorsunuz. Aklınızda kalan halleriyle hatırlıyorsunuz onu. Daha fazlasını değil. Ayrıntılar korkutuyor çünkü. Boş bakıyorsunuz. Kendi kendinize neden yaşıyoruz sorusunu soruyorsunuz ama cevap veremiyorsunuz. Diğer herkesin aslında anlamsız bir telaşla rollerini oynadıklarını düşünüyorsunuz. Size göre hepimiz birer satranç taşıyız ve gerçekliğe ulaşmamız gerektiğini hissediyorsunuz. Uyanmak istemiyorsunuz. Issız bir adaya düşseniz başka birşey istemeyecek haldesiniz. Yalnız kalmak isteyip, yalnız kaldığınızda sıkılıyorsunuz. Aşkı kırk değişik tarif edebilirsiniz. Umudunuzu yitirip kaybettiğinizi düşünebilirsiniz. Size yazık edenlerin cezasını kesmek bile istersiniz. Hiç doğmamış olmak zaten kim istemez ki. Bugün neyim var ki neyi kaybedicem diye korkmayabilirsiniz. Gelecek karanlık görülebilir. Hedef plan umut olmayabilir. Acılarınız dayanılmaz olabilir. intaharı bile çözüm sanıyorsunuz olabilirsiniz. Ha intahar da edecekseniz yaşayarak edin. Demem o ki savaşlar gerçek, sevgi, aşk gerçek. Dostluk gerçek. Hayatınızın size bir hediye olduğunu söyleyenler sahte. Size nasıl yaşamanız gerektiğini söyleyenler sahte. Yalan söyleyen, gözüne bakarak seni sevdiğini söyleyen insan bile sahte olabilir. Dahası da var. Şimdi inşallah uyanmam diyerek yatıyorum.