Böyle bir boşluk içerisindeyim sanki.
Her şey o kadar anlamsız geliyor ki bazen oturuyorum öylece hiçbir şey yapmıyorum.
Bakıyorum etrafıma herkes sırf zaman doldurmak için birşeyler yapıyor, amaçsız.
Sonra bir ortama giriyorum etrafta bin bir çeşit insan herkesin bir amacı varmış gibi,
ama aslında o kadar amaçsızlar ki . Bu sanki yürüyen merdivende ters yöne yürümek gibi.
Her adım attığımızda biraz ilerlediğimizi sandığımız aslında hiçbir şeyin değişmediği gerçeği gibi. Evet aslında bu yağmur bulutlarının arkasında bir güneş olduğu gerçeği gibi.
Aslında her gün bu gerçeklerden kaçmaya bu gerçekleri görmezden gelmeye, mutluymuşuz gibi davranmaya çalışıyoruz ...
Ne için çalışıp didinip duruyoruz ?
Para ? Kadın ? Şöhret ? ...
Aslında ne kadar komik şeyler değil mi ?
Hiçbir zaman bunlara sahip olamayacağımızı bunları sadece emanet alabileceğimizi hatırlamakk, bilmek istemiyoruz . Ölümü hiç düşünmüyoruz bile ölümsüz gibi yaşıyoruz.
Kafamızı kaldırıp sağa sola bakmıyoruz...
Aklımıza bir plastik çiçek koymuşuz koşuyoruz,
Biz koştukça plastik çiçek uzaklaşıyor..
Aslında durup şöyle bir geriye baksak,
Koştuğumuz yolda ne çiçekler ezdiğimizi bir görebilsekk ...
http://www.youtube.com/watch?v=31ezajBSgEA