beynim hala geçmişte annemin yüzüne baktı

ğımda hüzün kaplıyor beni amk

annemin yüzündeki kırışıklıklar sonra o gıcık gerizekalı ablamın evlenmesi ve benim büyümem genç bir adam olmam daha doğrusu olamam..

herşey o kadar çabuk gerçekleşti ki hala geçmişteyim 90ların sonundayım 2000lerdeyim ve orada mutluyum ben gelmek istemiyorum bu gibik zamana
keşke zamanı durdurabilsemde hep o zaman da yaşasam çıkmasam oradan

annemden paraları çalıp çalıp atari salonlarına kaçsam kuzenimle mesela ortaokulda ceket giyip kravat takıcam diye 5.sınıfın bitmesini beklesem taso oynarken herdefasında kökülsem v.sv.s işte dıbına koyim

kaldıramıyorum olm kaldıramıyorum büyümeyi

insanların şekilden şekile girip gibik gibik davranışlarını

yaş 19.5 beyler 20 olcam neden böyleyim lan ergenlikten mi çıkamadık amk ruhum felç gibi anasını gibiyim hissetmiyorum hiçbişey herşeyi çok normal karşılıyorum duygularım ölmüş gibi duygularım felç geçirmiş gülerken içten gülemiyorum içimde hep bir burukluk var
depresyondan değilim son 3 yıldır böyleyim pgibologa falan gidin hiç demeyin hiç bir gibe yaramıyolar anlamıyolar beni neyse
bu ben değilim rüyada gibiyim , eskiden motor gibi tak tak tak konuşurdum şimdi konuşmak için ölüyorum amk yani anlayaacağınız ölmüşüm üstüme topraak atan yok amk
ve bunları da ilk defa burada yazıyorum tek içimi döktüğüm yer burası amk yardım edin lan bana

sözlüğün de yavaş olacağı tuttu amk varya dıbına koyim seninde serkaaan