zombi kıyameti story

Gün 3

Kızıl bir gün doğuyordu vahşetle çığlıkla ölümle... Televizyon zombi sayısının 1.000.000'u
bulduğu söyleniyordu.Ara sıra elektrik kesiliyordu. Buğun dışarı çıkıp su bulmayı deneyecektim çünkü suyum azalmıştı. Kemerime molotovumu ve tabancamı taktım. Mızrağım elimdeydi. Yavaşça kapıyı açtım büyük bir sessizlikle dışarı süzüldüm... Hemen yukarıda bir çeşme vardı oraya gidecektim ama vazgeçtim çünkü bidonla su doldurmak çok ses çıkarırdı ve bu intihar olurdu. Hemen yavaş adımlarla markete yöneldim 19 litrelik bir damacanayı yüklenip hemen eve koşar adım yürümeye başladım. Ancak 8 zombi beni görmüştü. Damacanayı yere bıraktım. Molotovumu yaktım ve ortalarına attım. Hepsi deli dana gibi bağırarak ve yanarak öldü. Hemen eve girdim. Kapı sesiyle irkildim, bu bir zombi değildi elinde av tüfeği ile gelen Mehmet'ti. Kapıyı açtım eve girdi.Ne oldu bu ne telaş diye sordum. Abi zombiler peşimde fişeğim bitti yaklaşık 30 kişiler apartman kapısını kilitledim iyi ki dün seni bakkala giderken görmüşüm dedi.
Bu tüfek bana yabancı gelmemişti eskiden babamında vardı fakat o silahı satmıştı 3-5 fişekte adam mermi istemediğinden dolayı kalmıştı. Onları belki kullanılır diye bir kutuya koymuştum. Hemen onları Mehmet'e verdim cephanesi az olduğundan sadece zorda kaldığında kullan diye tembihlemeyi unutmamıştım.Bu gece kapıda zombiler olduğu için sırayla nöbet tuttuk...