aileniz sigara içtiğinizi öğrenince olanlar

bundan tam iki sene önceydi, üniversite sınavımızda mod medyan şifre yannanı çıkmıştı, dershane sınavlarında 100 nete kadar çıkmışken sınavda sıçıp 70 netin altına düşmüş ve tam toparlayacakken eve bir güzel hırsız girip ortamın dıbına koyunca iyicene çökmüştüm. normalde kafam bozulunca sabah akşam bilgisayara dalıp günlerimin ağzına sıçardım ama üniversite sınavı olunca bilgisayar internet oyun hepsini ailem kaldırmıştı. hırsız girdikten sonra da evden çıkmıyorum bir gün iki gün üç gün derken en sonunda annem dellenip defterim kitabım ayakkabım kalemim ne varsa dışarı fırlattı arkamdan da "ne tak yersen ye" diye de bağırdı. taktım kafama sigaraya başlayacağım öyle öyle rahatlayacağım diye.

ben de o zamanlar 17 yaşındayım, dershaneden çıkmışım akşam olmuş 7 gibi, otobüs durağının oraya giderkenki büfeye yanaşıyorum, tedirgin ve çekingenim.
-acaba camel alabilme gibi şansım var mı?
adam kıllanıyor tabii.
-yaşın tutuyor mu delikanlı?
o an içime ne gibimden geliyorsa büyük bir özgüven geliyor ve "isterseniz kimlik gösterebilirim." diyorum. adam fazla giblemiyor soruyor:
-gold mu olsun black mı white mı?
ben de bilmediğimden fark etmez deyince ne tak olduğumu anlıyor ama bir gold uzatıyor.
annem o dönem polo içtiğinden dolayı (memur emeklisi olmasına rağmen tayyannan ebesinin zdıbını yaptığı için kaçak esse kullanıyor şimdi) bir tane de ona polo alıyorum.

eve gidince anneme polosunu veriyor ve camel'ı gösteriyorum."bana bundan başka çare bırakmadın." diyorum ergen liseliler gibi. annem dediklerinden pişman oldu baktı vazgeçmiyorum camel çok ağır bilmem ne şundan başla bile dediği oluyor. paketi istiyor vermiyorum.

öteki gün dershanenin balkonunda gizlice kimse görmeden kafamı eğerek içiyorum, dertlerimin yüküyle çekiyorum sigarayı ve dudağımı yakıyorum. sonra pişman olup camel içen hocama veriyorum felan işte.

winston red aldığımda günlük bir iki tane tüketmeye başlamıştım, onu da annem kapıcıya vermiş.

bu da böyle bir anımdır.