1. 1301.
    0
    bizim öğrencilik zamanlarımızda bekara ve öğrencilere ev verilmezdi kolay kolay amk. verseler de çok pahalı verirlerdi açgözlü muallakler. kafadan da pazarlık yaparlar. kaç kişi dediyseniz o kadar kişi kalacak. kız arkadaşınız gelemez falan. burası aile apartmanı. komşulardan şikayet gelmesin falan. ne çektik be vasfiye teyze...

    okulun voleybol takımında arkadaş var. adnan. 1,95 boy. 110 kilo. damacana suyu tek eliyle kaldırıp su içiyordu, öyle azman.
    uzatmalı bir kız arkadaşı vardı bunun. çok çekingen, çok çıtkırıldım. iki kız ev tutmuşlar. bu kızın ev sahibiyle başı dertte amk. adnan paso kızda kalıyor. ev sahibi de sürekli dedikodu yapıyor, şikayet ediyormuş.

    bir gün adnan içerideyken ev sahibi kapıya dayanmış. açın kapıyı. içeriye erkek aldınız biliyorum. bağırıyormuş. benim evim kerhane değil. çıkın. güm! güm!güm! açın. yoksa kapıyı kırarım! bağırıyormuş öyle.
    adnan açmış kapıyı.
    --kimin kapısını kırıyon lan sen dıbınakodumun çocuğu! diye yapışmış boğazına. tutmuş kaldırmış duvara dayamış. çırpınıyormuş şerefsiz. boğulmak üzereyken komşular yetişmiş kurtarmışlar adamı. daha da gelmemiş davosa. şerefsiz ev sahibi.
    ···
   tümünü göster