neden kız arkadaşınız yok açıklayın

açıklıyorum. kimseden hoşlanamıyorum artık. aklı az, kalitesiz bulduğum an çiziyorum üzerini. kas mas değil, artık bakamıyorum onlara. etrafımda tipi düzgün adamlar var ama adamları ciddiye almadığım an bitiyor. erkeklerle askıda ilişki tutamıyorum. ikinci görüşümde friendzoneu çakıyorum hoşlanmadıysam. hoşlandıysam alana kadar durmak olmaz ama isteksizlik diz boyu. aylardan beri ilk kez birinden hoşlandım geçenlerde, baktığı an bir durdum amaannn tanrııımmm dedim. ama sevgilisi varmış, başkasının oyuncağını isteyen çocuk gibi uzaklaştım. ağlamadım elbet. ertesi gün uyudum uyandım geçti zaten. ya da gerçekten istemedim, kim bilir. pek etik ahlak duyguları yoğun biri değilim. ve yalnızım işte. erkeklere aklı azlığını gördüğüm an friendzone u çakarak yalnızım. sevgililik zaten bayık bir şey haline geliyor bir süre sonra. aşkım uyandın mı, yatıyor musun, bugün ne yaptın.. her şeyi yapıp özet geçmek. kıskançlıklar da cabası. gerek yok mirim şimdilik. mevsim aşka çağırıyor, saçmalıklara yahut takılmalara değil. ses tonu ile titretecek bakışıyla içime işlyecek ve aklı az olmayan adamı beklemek lazım artık.

edit: lan ne güzel yazmışım arada okuyayım bunu süper olmuş. ha bir de bu friendzonelama tekniğim sayesinde bolca erkek arkadaşım var. onlarla derslere girip çıktıkça vesaire imdat testesterondan kurtarın diye koşarak uzaklaşıyorum zaten.