1. 101.
    +30 -2
    bacaklarım artık beni taşıyamayacak gibiydiler. korkudan titreyen ellerim tutmuyor gibiydi. ölmek en basiti miydi ? kendimi mi vurmalıydım ? kurtulmak için bir yol.. göremiyordum. etrafım kapalı binalarla çevrilmiş. yolun iki tarafından üzerime doğru yürüyen ve hırıldayan zombiler bir ziyafete hazırlanır gibiydiler.

    çocukluğum.. mahallede yaptığım en iyi şey bir yerlere tırmanmaktı. ağaç.. yok.. etrafta tırmanmaya çalışabileceğim tek şey yanımdaki 2. kat balkonu.. beklemeye zamanım yok.
    ···
   tümünü göster