olmayan bir kıza mektup yazıyorum

sana bir mektup yazıyorum. evet eski tarz bir mektup. artık kimse kullanmıyor.
penise ellemedikleri gibi. itiraf etmem gereken bisey var:ilk başta seni çok sevmemiştim küçük, sinir bozucu bir baloncuktun yanlızca. çoğu zaman güzel kokardın.
ama bana pek ilgi göstermiyor gibiydin. tabiyki ben bunu anlaşılmaz bir şekilde aşşağılayıcı buldum.
sen ve annen, birlikte dünyaya karşı gibiydiniz. gariptir ki bazı şeyler hiç değişmiyor. bende herzamanki gibi devam ettim
aptalı oynamaya ailenin seni ne kadar değiştirdiğinin farkına varmadan. herşeyin,bir anda ne zaman değiştiğini tam olarak hatırlamıyorum
.sadece değiştiğini biliyorum.bir an,bana hiçbişey dokunamaz diye düşünürken bir an sonra nasıl olduysa kalbım yerınden çıkmış. seni sevmek hayatımın
en içten yoğun ve acılı deneyimiydi. hatta neredeyse dayanamacağım kadar çoktu. baban olarak seni dünyaya karşı korumaktan yemın ettım, seni en çok kıranın ben olduğumu
fark etmeden. düşündükçe benimde kalbim kırılıyor. genel olarak seni benim hakkımda gururla konuşurken düşünemediğim için. nasıl yapabilirsin ki? baban, yetişkin vücüdunda bir çocuk aynı
anda her şeyi umursuyor ve hiç bişeyi umursamıyor. düşüncede soylu ama aksiyonda zayıf bir adam. artık bişeyler değişmeli.
kararıyor, görmek için çok karanlık..