hapishaneden çıkıp yeraltı dünyasına girdim

12.bölüm:ölümün getirdiği barış

---sezon finali---

kanlı yüzüyle murat ayağa kalkıyor ve hafif bir tebessüm ile;
-bu biiiir...
muratın gözlerinde bu kez mutluluk görüyordum. plan yoktu hiçbir art niyet yoktu aslında yapması gerekeni yapmıştı.22 yaşında simsiyah gözlerinin parıltısı ile gözlerime bakarak veda ediyordu hayata murat,tek dostum.
henüz zaferini kutlayamadan karnından geçen uzun şişi gördüm;
-muraaaaat... kardeşim, kardeşim. gardiyaaaan.
murat ölümü çabuk kabullenip;birimizin davayı sürdürmesi gerekir dimi? dedi.
o gülümsemesi ile zütürüyorlardı onu gardiyanlar. selaminin pis vücudunun yanına hiç yakışmamıştı taşınırken.
ardından büyük bir curcuna şahitler zorlu koğuş dağıtımı. derken istanbula yolluyorlar beni, yeni cezaevime. davama çıkıyorum. yeni cezaevinde sadece 17 gün daha kalacağımı öğreniyorum.
yeni cezaevini seviyorum. daha nezih bir yer. burda reislik sistemi yok. burda kavga gürültü, iğrençlik yok. burda murat olsaydı diyorum kendime. çok farklı olmaz mıydı herşey. bundan sonra murat için davamı sürdürmeye devam etmek zorundaydım. ölüm getiriyordu barışı bu kez. ölümün getirdiği barış oluyordu adı da.