izmirde yalnızlık

biraz kendimi ve pınarı anlatayım... aramız normal sayılır, arkadaş çevresi pek yoktur onun. bi kaç kişi o kadar. burnu havada oldugundan mı motor gibi gözüktügünden mi bilmem ama böyleydi yani. diğer takıldıgımız kızlar da pek haz etmezdi ondan. gerek normal şeyler için, gerek notlar için benimle konuşurdu hep. ders çıkışlarında takılırdık kafelerde, o da gelirdi. bişeyine oyun oynadığımızda sırf o var diye gaza gelip batakta tak gibi ele bile 7-8 dedigim olurdu hesap bana kalırdı orası ayrı .d canı sağolsun lan, o yeşil gözleri cidden yetiyordu o zamanlar benim için. şimdi diyeceksiniz koca üniversitede bulamadın mı lan başka amlı. yok amk ne yapayım zaten hazırlıgı direk atladım, tek tanıdıgım sınıftakiler ve bi kaç dışardan arkadaş...