bok gibi yalnızım

panpa faydası olur mu bilmiyorum ama beterin beteri var diye anlatıyorum.
benim de hayalim başka bi şehirde üniversiteydi. ve gerçekleşti. ama ben yalnızlaştım. hayattaki tek amacım ankaradan kurtulmaktı. şimdi ise dönmeye uğraşıyorum. lan yurt odasında ölsem kimsenin haberi olmaz. okula uğradığım yok (tıp okuyorum devamsızlık sıkıntı değil) ve amaçsızım. insanlarla oturup bişeyler içerim onları güldürürüm. benim masamdan kalkan herkes "bin la bu ehele ehele" diye kalkar. ama ben artık kafayı yeme noktasına geldim. anlattıklarımı dinleyecek tek bi adam bile yok lan. ben de yalnızlıktan hastalık hastası oldum. durduk yere saçma sapan semptomlar üretip ölümden korkuyorum. ve bunun için sürekli intiharı düşünüyorum. pgibolojik destek aldım 2 kez ve 2sinde de bıraktım. dışarıdan çok neşeli görünüyorum ama içimde çok büyük ekgibler var. inanacak hiç bişeyim yok lan. hiç bişeyim. tanrı, aile,aşk, sevgi.. bunların hiç birine güvenemiyorum ben. ve eminim ki yalnız ve genç bi şekilde öleceğim.