herkes yaşadığı en korkunç

hayatınızdaki en cenabet insanın başından geçenleri okuyacaksınız en ufak bi yalan varsa en adi huur çocuğuyum. bu olay ilkokulda oldu bu arada onu da belirtiyim. 3-4 arkadaş ve ben bi gün canımız sıkıldığı için bi binlik yapmaya karar verdik. ağaçlardan düşen böyle bildiğimiz dikenli topuz gibi bi tohum var tam ismini bilmiyorum. cevi büyüklüğünde bişey ama etrafında bir sürü sivri şeyler var tam diken gibi değil ama ona benzer bişey. neyse amk bunlardan bayağı bi toplayıp yoldan geçen arabalara atıcaz. ama yolun kenarında ufak bi tepe gibi bişey var onun arkasından fırlatıyoruz bu topları. neyse biz atıyoruz sonra tepenin arkasına çöküyoruz şöförler bizi görmesin diye. ulan ben bi attım topu, top otobüsün camından girdi hasgibtir diyorum kendi kendime. 5 dakika sonra bi adam arkamızdan geldi kim attı lan bu tohumu dedi bize. ben de mal gibi ben attım abi dedim. adamın elinde de kırık gözlük var. oğlum dedi bu kırık cam parçası gözüme girse kör olcaktım lan falan diyo. sonra tutturdu beni ailenin yanına zütür konuşucaz diye. beraber başladık eve doğru yürümeye. ben alttan zili çalıcam ama nasıl tırsıyorum babam beni gibicek diye. benim de aklmıa binlik geldi bi ev vardı içinde kimse yoktu işte onun ziline basıcam sonra bizimkiler evde yok dicem. basıyorum işte o boş evin ziline adama dedim işte abi evde kimse yok heralde diye. sonra bana babanın numarasını ver dedi beraber arayalım konuiucaz diye falan filan. ben verdim numarayı adam numrayaı bi çevirdi telefonda babamın ismi çıktı amk meğerse adam babamın arkadaşıymış. sonra konuştular filan bunlar adam gitti sonra bişey demeden ben yusuf yusuf tabi halen. işin garibi babam bana kızmadı amk adamı sevmiyomuydu neydi amk. ama o günden sonra binlik yapmaya halen devam ederdim yıldıramadı yani beni

edit: ismi yerine numarası yazmışım amk