o kadar silik ve asosyal biriyim ki

Silik biriyim ben. Sesim zaten pek çıkmaz. Anlattıklarım çok da matah şeyler değildir ama yine de anlatmak isterim. Beşiktaş' daki minibüslerde bile şoförler "Birader sen geç otur buraya da yer açılsın " deyip beni hep para kutusunun üstüne oturtur. Orada minibüstekilerin suratına bile bakamayan ben B.'nn suratına nasıl bakacağım.
Yalnız sesim değil tipim de siliktir. Hiç dikkat çekiçi bir suratım yok."Sokakta adam geçti bir tane " deriz ya özelikksiz sıradan, başında herhangi bir sıfatı olmayan işte ben oyum. Okul hayatımda çok rahat ettim hocalar bana kafayı hiç takmadı.
Nasıl taksınlar ki ismi bile ezberlenmeyen hiç ismiyle çağırılmayan en fazla "evladım ", "oğlum" diye çağırdıkları hayatlarında hiç iz bırakmayan biriyle kim neden uğraşsın ki.
Silik utangaç ve iki kelimeyi yan yana getiremeyen biri olduğunda insan dahi falan olmayı bekliyor ama ben de o da yok. Böyle birisi için "kim bilir içinde ne fırtınalar kopuyordur ne savaşlar veriyordur zihninde ne kaleler yıkıp ne devletler kuruyordur" diye düşünülür ama ben de vallahi o da yok.
E.'nin eski sevgilisi B. 'ü geçen gördüm; Sen E.nin eski arkadaşı mısın dedi evet dedim biraz yürüdük "E. belki söylememiştir ama biz ayrıldık"
dedi. Vay be ben evde oturup Cemal Süreya şiirleri okurken insanlar neler yaşamış dedim içimden E.'yi hala çok sevdiğini onu unutamadığını anlattı "Ulan E.'yi dedem de sever yakışıklı zengin çocuk. beni sevsene demek istedim diyemedim"
Eee sen ne yapıyorsun anlatsan biraz dedi. Aklıma hiç bir şey gelmiyordu.Çubuk krakkerlerimi yedikten sonra "Göğüslerin çok güzelmiş" dedim