23 yaşında en değer verdiğini kaybetmek

devam beyler

anası babası gibsen izin vermez, biliyorum. ha ama 1/6321063210352 ihtimal de olsa izin verirler, ve ben gidemezsem (ailevi sebeplerden dolayı) o gitsin benim yüzümden hayallerinden vazgeçmesin diye "bak izin alamazsan ben giderim ha" dedim. Halbuki giberler amk nereye gidiyorum, deli gibi seviyorum, haftasonu olsa da bi takılsak gezsek dolaşsak diye içim içimi yiyor. Ama olur da ben gidemezsem ve o gidebilirse diye böyle diyorum, bak ben giderim haberin olsun diyorum..

neyse bizim hatun anasına demiş ingilizce sınavını geçtim diye, oturmuşlar babasıyla konuşmuşlar. dıbına koyim bahar şenliğinde saat 22ye kadar kalmasına izin vermeyen baba "eğitim değil mi kızım, git tabi" demiş. Eğitimini gibiym erasmusa giden kim 2 kelime bir şey öğrenmiş de gelmiş? Sırf kızım avrupalarda okudu, kızımı avrupada okuttum demek için tamam demiş. Bu yazdı "aşkıım babam izin verdi" diye. Kaybettiğinizi, kaybedeceğinizi, yannanı yediğinizi hissedersiniz ya, mutlaka olmuştur size de amk, o an'ı yaşadım işte ben de. Tabi ne diyeceksin kıza amk kız mutlu, sevinçli, daha anasından babasından ayrı bir yerde uyumamış insan 5 aya yakın yurtdışında kalacak, hayatında hiç olmadığı kadar özgür olacak, bu haldeyken vay amk nasıl gidersin diyemiyorsun kıza. yalandan yere çok sevindim hadi bakalımlar falan ama, az çok belli her şey. O zamanlar gene bi başlık açmıştım "beyler manitam erasmusa gidiyor ne gib yiyecem" diye, hatırlayan varsa herkesin "geçmiş olsun geçirirler, sadece giderken değil tamamen bye bye de panpa" dediğini bilir. Ciddiye almadım, çünkü seviyordum, seviyordu, herkes gibi değildik amk, farklıydık (hep de öyledir diyorsunuz, biliyorum), altı üstü 5 ay amk, ömür birleştirmeyi düşünüyoruz 5 ay ne ki? diye düşünüyordum, düşünmeye çalışıyordum. Neyse uçak bileti, yurt ayarlama vs ile geçti yaz, 23 Eylülde yolcu olacak. O yaz her fırsatta kaçıyorum istanbul'a, 5 ay olmayacak amk kolay mı...

Bizim okuldan bir kız ve bir çocuk daha var, 3ü aynı yere gidiyorlar. Çocuk dediğimden de 1 gram haz etmiyorum, lakabı printer olarak çıkmış bir eleman herkese yazıyor bin. Maddi durum tavan, bilen bilir iStanbul Büyük Kulüp'ü, oraya falan üye, o derece yani. Bir yandan da arkadaşlarım "iyi çocuktur, en azından yanında o var, korur kollar" falan diyorlar. Allah var ben de çok tanımıyorum aslında çocuğu ama sevmiyorum yapacak bir şey yok, milletin lafıyla biraz güveniyoruz çocuğa. Güvenmesen ne olacak? DEdiğim gibi daha karanlıkta görmedim bile bizimkini, onlar 5 ay aynı yurtta kalacaklar, okula beraber gidip gelecekler, beraber gezecekler yiyecekler içecekler gülecekler ağlayacaklar, ister güven ister güvenme kimsenin gibinde değil