herkes yanında bulunan kitaptan 1 cümle

eve girdim. dışarıda durduğum on dakika içinde terlemiştim. Evin serin havası nefes almamı kolaylaştırıyordu. belki nasıl nefes alındığını da unutabilirim bir gün, diye düşünüp güldüm... salondaki kanepeye oturdum önümdeki sehpada, üzerinde düğmeler olan küçük bir kutu duruyordu. Aldım, düğmelerden rengi farklı olana bastım. Evi birden bir erkek sesi kapladı bağırıydu. kafamı kaldırdığımda sesin karşı duvarda, verande ile salonu ayıra camın köşesinde duran zenciden geldiğini anladım. birkaç saniye sürdü televizyonu açmış olduğumu anlamam. söylediklerini anlamıyordum. çevresinde dans eden insanlar vardı zenci adamın. belki bir kutlama, dini bir törendi, diye düşündüm kim bilir ne kadar uzun bir süredir televizyon seyretmemiştim?

...

bıraamıyorum amk "kinyas ve kayra"