30 oldum

ailem ve eski sevgilim harici kutlayan olmadı lan daha. nolacak benim sonum. bu kadar mı oç
bir insanım ki bir dostum yok acaba? yoksa "sorun bende değil sende" mi demem lazım hayata
bilemiyorum. hiç enerjim yok, keyfim yok. sorgulasam mı kendimi ne yapsam? zaten 9 aydır
yalnız ve genel itibariyle kendimi sorgular vaziyetteyim, bugünlük ara mı versem?

'komiser şekspir' filmindeki gibi çıkıp "çok yalnızım be atam" diye isyan etmem mi lazım? ne
kadar çok sor işareti var şu iki paragrafta. bir tak bilmiyorum, hiç bi gibim öğrenmemiş
gibiyim resmen. yazık lan bana. onca sene okutulan derslerde buna dair bir çözüm göstermemiş
dıbına soktuklarım, ya da hasta olup gitmediğim bir gün hayatın anldıbını çözmüş söylememişler.
her halukarda şimdi kimsenin giblemediği bir ortama boş boş yazıp döşüyorum.