fakir panpalarım bi gelsin

bak kardeşim ben eski bir itfaiyeciyim, altı senemi verdim bu işe, girmediğim yangın görmediğim olay kalmadı, ölüm de gördüm, yanan insan da, bebek kurtardım bikeresinde kahraman ilan edildim, insanlar bizden medet umarlardı, yanan arabası olsun, yanan evi yuvası olsun biz söndürecektik cayır cayır yanan umutlarını... ilk zamanlar zorlanmıştım ama sonradan alıştım o direk ile inip çıkmaya, her zil çaldığında bir felaket oluyordu. ama hortum ile sulayarak insanların umutlarını hayatta kalıyordum.
bir gün yine bir yangın oldu, bir evde, gittik, elektrik kontağıymış, sigortayı kapamayı mı ne unutmuşlar, çocuk odasına girdiğimde bilgisayarı açık gördüm. inci sözlük diye bir site açıktı, merak ettim oturdum baktım, çok makara başlıklar vardı gülme krizine tutuldum @2 filan derken...
senin açtığın gibimsonik bir başlığa denk geldim. o an gözlerim kaydı ellerim titremeye başladı, sinirden. hortum hala elimdeydi, derken 1 tane daha, 1 tane daha.. o an inme indi ve felç oldum, şu an ben söylüyorum arkadaşım yazıyor, itfaiyeciliği de bırakmak zorunda kaldım, işsizmiyim? hayır, sadece bir tane misyonum kaldı. elimdeki hortumu zütüne sokmak. ve bunu başarmak için sadece bir adımım kaldı. sadece 1