bir aşk hikayesi daha dinlemek isteyen gelsin

mesajı açarken tedirgin olmasam da okuduktan sonra o an birlikte olduğum zat-ı muhterem peder beyden güç bela saklayabildim dolan gözlerimi. içimde filizlenen aşk fidanını suluyordu mesajı. hala kayıtlı duruyor telefonumda.
-Sevmek vazgeçmektir dediler. sevdim.. vazgeçemedim senden.
sevmek umut etmektir dediler. ettim.. vazgeçmedim senden.
sevmek yaşarken can vermektir dediler.. verdim. vazgeçmedim senden.
sevmek ölmektir dediler.. bin defa öldüm. vazgeçemedim senden.
sevmek gitmektir dediler. gittim. vazgeçemedim senden...

Gidenler varmış bak. ben gidemedim hiç senden. benim de acıyor xxx. inan benimde acıyor sol yanım..

gözlerimden akmayan yaşlar içime aktı o gün. belki mutluluktandı belkide şimdiden başlayan kaybetme korkusu. bunu hiç bir zaman bilemedim ben. cezamın bitmesine bir gün olmasına rağmen gittim o gün. okul çevresinde dolaştım yanına gidecek cesareti topladığımda çıkış zili çalmıştı. kalabalığın içinden onu seçmekte hiç zorlanmadı gözlerim. aşinalardı ona hayallerden rüyalardan. beni görünce uzaktan eli ayağına dolaşır gibi oldu ama bozmadı hiç. yanıma kadar gelip iki adım ötemde durdu. ne söyleyeceğimi ne yapacağımı defalarca prova etmeme rağmen unuttum. akışına bırakmaya karar verdiğimde döküldü kelimeler ağzımdan kendi kendine..

- geç kaldğım tek şeysin sanırım.. nasıl böyle konustuğuma anlam verebilmiş değildim ama sanırım aşktı bu.
- geç kalmadın tam zamanıı. dedi gülümseyerek.
birlikte yürüdük el ele evine giden en uzun yolları kullanarak. ne o konustu ne de ben. suskunluktu anlaşan. suskunluktu konuşan. suskunluktu sarılan diğerinin suskunluğuna ve yine suskunluktu diğerinin suskunluğunu alnından öpen. evlerinin sokağına geldiğimizde her zaman yaptığımı değilde bu defa onunda öpmesini bekledikten sonra sakladım kızaran yüzümü ondan. eve giderken basmadı ayaklarım yere sanki. Benimdi ulan o. benimdi aşk. benimdi cennet gözleri. mutluluğun en safıydı bu. en güzeli. en el değmemiş hali. sebebsiz ağladım o gün. sebebsiz güldüm. sebepsiz sarıldım her içimden geldiğinde anneme kardeşime...

Resmi bir ilişki başlamış olmasa da olmuş gibiydi herşey. şimdi en yakın arkadaşıma bahsetmenin tam zamanıydı. başkasından duyması pek hoş olmazdı. ertesi gün biten cezanın ardından okula gittim. serhatla konusmak ona anlatmak için sabırsızlanıyordum. heyecandan uyuyamadığım için evde de duramamış okula erken saatte gelmiştim. nihayet serhatta geldi dersin başlamasına az bir süre kala. sarılıp kucaklaştık özlediğim için sanıyordu belki o ama hayır be amk. dünyaları sığdırasım vardı kalbimin ondan arta kalan kısmına. anlatmak için hazır hissedince girdim söze.
-kardeşim belki şimdiye kadar bahsetmediğim için bana kızacaksın. haklısın sen ilk benimle paylaşmıştın. ama ben ilk onunla paylaşmak istedim. bozulmasın büyüsü istedim. hakkını helal et. ben aşığım kardeşim. hemde çok aşığım.
- neee ? sen mi aşıksın ? gazdır olum tuvalete git amk.
- ???
- şaka be olum. kime aşıksın lan ? niye şimdi söylüyosun amk.
- Selin.. Selin zeynep.(zeynep ikinci ismi)
- lan biliyordum amk. yemin ederim biliyordum. onun aşkının karşılıksız olmadığınıı.(uppss!!)
- onun aşkı mı ?
- geçen yıl söyledi bana senden hoşlandığını. senin öğrenmen bugüne nasipmiş.
Sövdüm serhata o ise güldü bana.
-neden söylemedin bana diye sorunca.
-etkilemek istemedim duygularını. aşık olacaksan adam gibi ol diye. etki altında kalma diye.. ulan gerçekten adamın dibiydi bu serhat.

velhasıl kelam gecikmeli yetiştik aşk otobüsüne ömür durağında. lakin yetişmiştik en azından. bindik ikimizde tereddütsüzz. katıldık aşk kervanına. tek duam vardı artık dilimde. allahım onun ömrünü. benimkine nasip et..