kapı çaldı ve düşündüğüm gibi

ama her ne olursa olsun onu evimde istemiyordum artık ona bunu yarın söyleyecektim. çok üzüleceğimi biliyordum ama hayatımda kontrol alınamayan bir olay olmuştu artık.
akşama doğru valiz hazırlandı, babam ve annemin bir çok nasihatlarını dinledikten sonra gece yolculuğana başladım, evime gidiyordum artık ve o 2 şerefsizi evden kovacaktım. pıtırcık evimde kalıyor faturaları yalnızca babam ödüyor, beni kullanıyordu resmen. önceki tartışmalarımızda olduğu gibi güçsüz davranmayacak gerekirse acımadan dövecektim.
sabaha doğru otobüsten indim. hava buz gibiydi şubatın soğuğuna birde şehrin soğuğu eklenmişti ki üşüyordum hasta olmaktan korkuyordum.eve kadar taksi tuttum yol boyunca pıtırcığa nasıl davrancağımı ona nasıl acımadan hayatımdan çıkaracağımı düşündüm.15 dklık taksi yolculuğa da bitmiş eve gelmiştim. kapıyı sesizce açtım yiğitle, pıtırcığı basmak için bunu yapmıştım. kapıyı sessizce açtım ama valizleri duvara çat-pat vuruyodum ki panik yapsınlar da karşılarında beni bulsunlar. onlar uyanmadıkça ben daha fazla sert çıkartıyordum.bi zaman sonra evde kimse yok mu acaba diye düşündüm ki.pıtırcık bağırdı:
-kim var içerde?
korkmuştu, çok belliydi hırsız sanmıştı.o korkak yiğitin bağırması gerekirken pıtırcık bağırıyodu. sadece güldüm ve kapıya doğru yöneldim. onları daha da çok korkutmak için kapıya tıklamaya başladım
-kimsin sen diye bağırdı pıtırcık bi kez daha..bu sefer daha da çok korkmuştu