ilhan mansızın roberto carlosa

@19 huur çocuğu ağlıycaktım

di livio, ravanelli, deschamps, conte, tachinardi, peruzzi ipnesi. hepsi hafızalara kazındı.

viduka - alan smith - harry kewell'dan oluşan bir leeds hayvanat hücum hattı vardı. noldular sonra? parayı veren düdüğü çaldı, leeds anasının dıbına kadar düştü. o kadar genç, o kadar kaliteli, o kadar tehlikeli bi kadro dağılmasaydı ingiltere'de şampiyon olurlardı.

futbolu katleden ilk takım barcelona'ydı. ilk "yıldızları takıma toplayayım" mantığını onlar yerleştirdi. real madrid baktı ki üstünlük karşı tarafa geçiyor bu sefer onlar abandı. ve futbolun gibilme sürecine girildi. bu yüzden real madrid - barcelona - abramoviç sonrası chelsea'si - şimdiki manchester city hep itici geldiler ve geliyorlar. sömürgeci devletler gibi başka yerde yetişen topçuları doymak bilmeyen bir iştahla dolduruyorlar takıma. ilk beckham gittiğinde hissetmiştim bunu. nasıl gider dedim, manchester'ı neden bırakıp real madrid'i seçer? sonra zidane ve ronaldo. ben futbolcunun profesyonel olmayanını seviyorum arkadaş. uğruna oynadığı formanın taraftarı olmayan ve bunu yüzsüz yüzsüz söyleyebilen adamı napayım ben? maradona'nın napoli'de yıllarca oynamasıdır büyüklük. totti'ye tanrı gözüyle bakılmasının sebebi budur. zola, chelsea'ye içimde kalan çok az sempatinin tek kaynağıdır. cantona diyince manu'dan başkası gelmiyorsa aklıma, büyük futbolcudur. real madrid aldığı hiçbir yıldızla değil raul'le, casillas'la hatırlanacak. scholes ve giggs 40 yaşlarına geldiler, saçları beyazladı giggs'in hala 90 dakika top oynayabiliyor eskisi kadar güçlü olmasa da. maldini ve milan birbirinden ayrılabilir mi allah aşkına? gerrard ve liverpool aynı şekilde. shevchenko milan'dan ayrıldıktan sonra chelsea'de hatırlanacak ne yaptı ki?

uzadı taka sarıyor ama diyeceğim şu, takımdaki sembol isimler koptukça, taraftar da kopuyor. yine açıyorsun o amk'un maçını izlemek için, ama yenilince kahrolmuyorsun yenildiğinde kahrolmayan futbolcuları izledikçe.

hancı bana şarap getir...