gülüyoruz sövüyoruz ama ya ölünce

çocuklar bende sizden çok farklı bi tak değilim. bende söverim ana avrat alalh kitap tanımadığım zamanlar olur sinirimden. zevkine etmem ama.ne bilim işlediğim günahlar olmuştur özümde iyi biriyimdir ama ne bilim işte öyle.e müslüman olarak dünyaya geldiğim için dinimin görevlerini yerine getirmem icap ediyor sanırım ya hani o demirbaşları yerine getirmiyorum mesela 21 yaşındayım .ne bilim panik atak anksiyete olduktan sonrada özellikle böyle şeyleri çok düşünmeye başladım. normal olan bu mu yoksa bu pgibolojik depresif bozukluğun etkisinde mi böyle alim gibi düşünüyorum daha bu yaşta ölmeyi ölmeden önce hz isa gibi insanlara iyilik yapmaya damayı düşünüyorum kendimi abartıyor muyum? yapmadığımı düşününcede korkuyorum ve üzülüyorum. ölürken acı çekmek istemiyorum ölmek istemiyorum daha doğrusu elimde olsa hiç dümyaya gelmek istemezdim yada 100 e merdiven dayadığımda uykuda ölmek isterdim. rahat olsun isterdim.ben niye böyle oldum ? iyi birşey mi ? yoksa abartıyor muyum? benim gibi düşünenelr var mı ?

herzaman ciddi yazmam böyle .