komşu kızı fatoşun götüne dayadım

kız artık ismimi falan biliyordu bu da ona az da olsa güven vermişti bana karşı. göz göze geldik ve hoşçakal dedim kızı evimden ugurladım. daha sonra facebooktan aradım kızın adını 2 saat. işte liseyi yazıyorum yaşadığı yeri yazıyorum falan bulamamıştım bir türlü. okudugu lisenin hayran sayfasını açmış okulundaki binler. orada belki bi umut bulurum diye bakıyordum bi iletiye elim gitti begenenlerde kızın adını gördüm fotosuna baktım ve niyahet hedefime kavusmustum. hemen arkadaslık istegi gönderdim kıza kabul etti ertesi gün sabahı. ve muhabbet etmeye basladık faceten. erkek arkadası olmadıgını ögrendim. ben binliğine benim kız arkadaşım varmış gibi davrandım. kızları can noktası çünkü budur beyler. "bu herifte ne var ki bu kız bununla çıkıyor" düşüncesi kızların beyinlerindeki ilk sorudur her daim erkeklere karşı.

devamı geliyor...