cinler

atince genius'tan arapçaya geçmiştir. çeşitli yörelerde pir, sahip, ecinni, mekir, iyi saatte olsunlar denilmektedir. bunların da çeşitli dinden olanları kadını erkeği bulunup bütün işlerini geceleri yaparlar, sabah ezanıyla dağılırlar, toplandıkları yerler han, hamam, değirmen, izbelik, mezarlık, ağaçlık, tekin olmayan yerler diye inanılır. çöplüklere, incir ağacı dibine işenmez. metruk yerlerde destur çekilir. muzip oldukları, işleri yapıp bozdukları söylenir. kızdıranları çarparlar. i̇nsanların arasını bozdukları, karı kocayı ayırdıkları, inme indirdikleri, kadın veya erkeğe tutulup evlenmelerine mani olduklarına dair inanışlar vardır. bunların meydana getirdiği hastalıklar için cinci hocalar, hıristiyanlıktaki cin çıkarmaya benzer törenler yaparlar.
dünyanın çeşitli yerlerinde karakedi ve karaköpeğin cinlerin kötü şeklindeki birer biçimi olduğuna inanılır. halk inanışlarında din, efsane, masal ve folklor öğeleri birbirine karışmıştır. osmanlı zamanında cinlerin bir görünen bir de görünmeyen iki türü olduğuna inanılır, falcılık büyücülük gibi faaliyetlerle bunlar arasında ilişki kurulurdu. anadolu folklorunda cinlere dair çok geniş bir inanış çeşitlemesi bulunmaktadır