şimdi gidin babanıza sarılın beyler haydi

çok kısa 2 hikayem olucak . çok duygulu değil ama içinizi yakar şu an ki ruh halimi yansıtıyor ve içimi dökmek istiyorum gerçek olaylardır.

(bkz: şimdi babanıza sarılın beyler haydi annee/#115188913) buda ikincisi

yıl 2006:

kemal abi( o zamanlar mekanın sahibi) ve erdinçle beraber içki sofrasındayız (izmir-kordon alavara ) mustafayı bekliyoruz yudumlanmak için

mustafa geç gelince biz yudumlanmaya başladık.

sonradan geldi bu arkasında değişik bir tiple geldi zütü başı ayrı oynuyan 19 20 yaşlarında engelli bir gence benziyordu ama resmen çocuk meyhaneden atarlar diye mustafaya soyledik

mustafa dinlemedi (iyi ki takmamış bizi) çocuk resmen neşe kaynagıydı durmadan gülüyor saf saf bakıp gülerdi 10 masadan 3 ü doluydu zaten rahatsız olmadılar.

cocugu tamat seçtik (tamat içki masasının yonetıcısı o içmeden kimse içmez o içince herkes içer)

hafiften dalgaya vurduk kemal abinin küçük oğlu geldi para istedi kemal baba da cocugun kafasını okşayarak cebine verdi birşeyler. küçük çıktı gitti baktık bizim tamat gülüyorken bir anda sustu

özründen dolayı değişik cumleler kurardı iletiyim ben aynen

+sen çok iyi yaptın sen iyisin oğluna verdin sen babasın sen oğlunun babasısın dedi(tamat içti içkisini biz de yudumladık)

durdu bir ara etrafa baktı çocugu aradı sanki anlam veremiyordum sonra devam etti

+benim babam da beni çok severdi her sabah derslerine çalıs oğlum derdi paramı verirdi kafamı okşardı
ama
yaşasaydı beni görseydi ben de onu görseydim çok severdim abi benim babam olsaydı kafamı okşar mıydı mustafa abi ?

mustafa ne diyebilirdi ki. kemal abinin gözyaşlarını ilk o gün gördüm. bir engelli çocuk tarafından.