toplaşın fıkra anlatıyom heyyyyy

sıradan bir tatil günü, denizden çıkıp duş almak üzere duşların olduğu yere yönelirken hiç de tanıdık olmadığım bir ses duydum:

- huoop dostum bakar mısın?

ses, yerde yatmış, uzanan ve bana acınaklı bir yüz ifadesiyle bakan, 30 küsür yaşlarında bir adamdan geliyordu. iç sesim her ne kadar "noluyo msnkym" dese de dış sesim;

+ buyrun?

dedi.

konuşmanın devamı ise türkiye plajları üzerinde eşi benzeri görülmemiş cümlelere şahitlik edecekti.

- senden bir şey rica edebilir miyim birader?
+ buyrun, tabi ki.
- (plajda kazdığı çukuru göstererek) beni şuraya gömer misin?
+ (mavi ekran vermeme rağmen) eeeööooo.. tamam gömeyim.

henüz konuşmanın şokunu atlatamamışken, hüzünlü gözlerle kahramanımızı hızlı hızlı kuma gömdüm ve onu bu plaja bir eş, bir dost, bir sevgili tarafından gömülmeyi hak ettirmeyecek kadar yalnızlığa iten, zalimleşen yalan dünyaya lanet ettim.

ve sonra islam çupi'nin sözleri geldi aklıma; "o adamın yalnızlığı ne arkadaş yalnızlığı ne de sevgili yalnızlığıydı. o'nun yalnızlığı baska bir yalnızlıktı, adı konulamazdı."