veda etmek zordur bazen

hele iyice alistiysan daha zordur. ve insan cabuk alisiyor picler. önce nefes almaya alistik mesela, hadi vedalas nefesinle ama zor iste. bazen de insanlara alisiyoruz baglaniyoruz ve manipüle ediyoruz en sonunda, onlardan bikana kadar bize fazla benzedikleri icin

üzülüyorum aslinda elimizde olanin kiymetini elimizdeyken bilemememize amk, istek ve arzumuzun sabit olmamasina istedigimizi alinca hevesimizin kacmasina. sonra ayrilik ani gelip catiyor iste picler, tipki yeni aliskanliklar kazanmak gibi kacinilmazdir eski aliskanliklarini alistiklarini terketmek. her veda bir merhabadir aslinda. hani sey grubun adini unuttum da bi sarki vardi bye bye love bye bye happines hello loneliness diye onun gibi iste.

vedalar hüzünlüdür ve vedalar acitir. ama vedalar özgürlestirir insani picler, bagimlilik yok baglilik yok bag yok hic bir sey yok artik özgürsün ama kahreder insani ayrilik amk. hastalandiginda iyilestiren üzüldügünde güldüren biri gitti mi kahrolur insan. aslinda yalnizliktan korkmanin en büyük nedeni nedir biliyormusunuz? kendi kendine yetme zorunlulugu. amk olmuyor iste; hepimiz insaniz, belki gibik özgüven kitaplari okuyunca gibmisim lan baskalarinin dedigini deyip gaza geliyoruz ama kimse kendi kendine yetemiyor panpalar. gercekten kahkaha atabilecegin birini özlüyorsun. güzel bir haber getirdiginde senden daha cok sevinen birini. sakaciktan kizan icten küfreden ama kötü niyeti olmayan birini. belki de bu yüzden seviyoruz burayi, bir samimiyet var burda. herkes birbirine küfür ederken yeri geldi mi mutlugu paylasir yeri geldi mi derdine derman olur panpasinin.

özet: neyse okumayin amk bosverin