tarih 17 ağustos 1999 saat 03 02

evet beyler. acımı paylaşmak istiyorum sizinle. yıl 1999. ablam o kadar çalışmıştı sınava öss'ye. hemşire olmuştu. adapazarı'na ataması yapıldı. evliydi. bir yaşında yiğenim vardı. ağustos ayı bilirsiniz sıcak. okullar tatil. ortanca ablam adapazarına gitmişti yiğenime bakmak için ikiside çalışıyordu. başka tanıdık yoktu tabi. bende gidecektim ama annem yaşım küçük diye beni göndermedi. bak gitmezsen seni lunaparka zütürürüm dedi. bende o çocuk aklımla eskişehirde kaldım. hatırlayanlar var mıdır bilmem ama 16 ağustosda güneş tutulması olmuştu. ablamın büyük ablamı uzun zamandır görmüyordum ama o gün bizi aradı güneş tutulmasını gördünüz mü diye. bi tek o zaman konuşmuştum. bana sormuştu güneş tutuldu seyrettin mi diye. zaman geçti zaman dediğim saatler. 17 ağustosa girdik. gece yarısına girdik. babam bursadaydı işten dolayı. evde annem ben dayımlar ve küçük ablam vardı. biz biraz gecelere kadar otururuz. ve o saat geldi. 03 02. petekler sallanmaya başladı. hafif bir sarsıntı geldi ve birden gökyüzünde bembeyaz bir ışık belirdi. o ışıktan sonra en şiddetlisi geldi. dışarı kendimizi nasıl attığımızı bilmiyorduk. annem ağlıyordu. çünkü aklı adapazarındaydı. bense çocukluk aklı alt kat komşumuz avcıydı yanımızdaki parka çadır kuruyordu ona gülüyordum. annem adapazarına gitti. onlara bişey oldu mu öğrenmek için. çünkü telefonlara cevap vermiyordu onlar. ve olan oldu annem cenazelerle birlikte eskişehire geldi. ablamların ev çökmüştü. hepsi ölmüştü. yiğenim kardeşlerim eniştem hepsi. evlerinin altında fırın vardı oraya düşmüşler ve üzerlerine evin tavanları düşmüş.
annem anlatıyordu adapazarı ceset kokuyordu diye.

allah o depremde ölen ne kadar insanımız varsa taksiratını affetsin. o depremde ölen küçük çocukları, anne babaları, abileri ablaları cennetine kabul etsin. ha özledin mi diye sorarsanız evet çok özledim hemde çok