bir mahkumun dünü bugünü yarını

ertesi gün hakanla ozan geldi. gene paralanmışlar belli. elleri kolları dolu. nerden lan hayırdır dedim. arkadaşlardaydık kem küm. iyi dedim. yakında sen de gelirsin bizle merak etme dedi hakan. tamam kardeşim sorun değil dedim. okula daha sık gitmeye başladım. aslıya aşıktım. anlamsızca. gerçekten anlamsızcaydı. bir anda nası olduda aşık oldum. salaklaşmaya başladım. aslıya ıyıce yakınlaştım. hergun bı yerlere gidiyoduk. çok eglenıyoduk. herşey kendiliğinden gelişti. aslı sevgilimdi artık. onu o kadar çok sevıyodum ki anlatsam belki hasgibtir lan o kadar da olmaz dıyebilirsiniz. herşeyın üstündeydi aslı. hayatımın anlamı olmuştu. belki o beni o kadar sevmıyodu ama insan kendini seveni değil kendini anlayanı sevıyodu. varım yoğum herşeyım aslı olmuştu. hakan aradı kardeşim acil bi eve gelsene mesele var. tamam deyip aslının yanından ayrıldım.