bir mahkumun dünü bugünü yarını

sabah gözümü açtım. geceden kalmaydık fena alem dönmüştü evde. sağa sola bakındım evde kimse kalmamış çok şaşırdım. telefonu aldım hakanı aradım. açmadı. ozanı aradım açmadı. allah allah dedim noluyo. neyse kahvaltımı hazırladım evde boş boş takılırken hakan aradı. kanka biz bugün ozanla yokuz. sen takılmana bak. dedim ki olum hayırdır lan bi durum mu var ben de geliyim. yok dedi sen keyfıne bak kanka gelince konuşuruz. kapattı telefonu. ben kahvaltımı yaptıktan sonra evden çıktım. okula ugradım. sınıftakiler ooo falan çektiler nerdesin sen hesabı. ağzımın kenarıyla kaçamak cevaplar verdim. sınıfıma dair sevdiğim tek şey de aslıydı. aslı da bana garipseyerek baktı. bı var bı yoktum herkes için. çok gizemli göründüğümde belliydi ama herkeste hakanla ozanla takıldıktan sonra böyle olduğumun farkındaydı. aslıya yanaştım notlar var mı falan hesabı. aslı var ders çıkışı çektiriz fotokopisini dedi. tamam dedim . ders bittti fotokopiye gittik. işimizi hallettık aslı biraz vaktin varsa konuşalım sıkıntılıyım dedim. kabul ettı konuştuk. baktım ki aslıı beni benden iyi anlıyo. beni mest etti. ömrümd eilk defa bu kadar ıyı anlaşılıyodum. aslıya aşık olmuştum.