benim mallık hikayelerim

babam artık yoktu ve ben eve ancak dayım gelince anladım. dayım ı bir nevi babam yetiştirmişti meslek sahibi yaptı ustasıydı onun. ben o an ağladım sonrasında geceleri sadece. babanızı kaybettiğiniz de anlayacaksınız panpalar güven denen bir şey kalmıyo insanda. daha sonra ki günlerde 13 yıl oturduğumuz semtten taşınmıştık. koşulları daha iyi olan bir semtte ev almıştık. evi nasıl aldınız diyeceksiniz babamın bizden habersiz biriktirdiği bir para varmış sonradan öğrendik rahmetli kendine araba almak için biriktirmiş. sağolsunlar o zamanlar akrabalar konu komşuda bir miktar para yardımında bulundu biraz harç borç ev aldık. babamın yokluğuna alışmaya çalışıyorduk yeni bir semt yeni bir okul yeni bir hayat başlıyordu. annemde tanıdıklar vasıtası ile kız yurdunda iş bulmuştu teyzemle aynı yerde çalışıyorlardı.