1. 1.
    0
    kilisenin karşısındaydı ev
    bir adam gelir, su bardağımı şurasından tutar
    tam buraya oturur, pencereden bakar
    adam kitaplarımı alır, resimlerime bakar
    yatağımda uyur, sabahları gitmeye kalkar
    bu adam, adamlar, adamlarınız
    bayım siz onları ne zaman
    ne zaman peşime saldınız

    denizin önünde saat kulesi
    tiki takı birbirine karışmış gök alaca
    denizde rüzgar rüzgarda toz, kum
    gözlerime batan küçük parçacıklar
    yok muydu korunmaya camlarınız
    arabanızın camından el sallayışınız
    bayım siz beni
    ne zaman sokağın başında bıraktınız
    beni mutlaka biriyle
    karıştırdınız

    günler çok kısaydı ve
    yaz da bitti
    ···
   tümünü göster