Karninda tasidigi ozan'in bebegi idi. Muhtemelen ozan, esen'in bebekten coktan kurtuldugunu saniyordu. Ama esen yapmayacakti, karni buyuyene kadar yurtta idare edecek, sonra kucuk bir eve cikacakti.. Burslari ona yetebilirdi, gerekirse calisacakti. Simdilik gelecek icin baska bir plani yoktu.. Karnindaki bebeginin hatrina gunde bir iki lokma birsey atiyordu agzina. Cok zayiflamisti, yuzu degismisti.. Ölüyordu sanki yavas yavas... 7-8 gunde bir annesini ariyordu, babasiyla konusmaktan kaciyordu. Annesi ne oldugunu sordugunda yalanlarla gecistiriyordu.. Son konustuklarinda, annesi, babasinin artik bu durumdan cok rahatsiz oldugunu, o'nu taniyamadigini, ne yapmaya calistigini anlayamadigini anlatti. Esen'in ici yaniyordu.. Canindan cok sevdigi babasinin kendisi hakkinda boyle dusunmesini isteyerek saglamisti.. Plani iyi isliyordu.. Artik iki haftada bir arayacakti onlari..