Hic birsey olmamis gibi yaparak, rol keserek, maske takarak geciyordu gunleri. Telefonu o gunden beri yoktu. Olsaydi da hattini kirip atacakti zaten. Ozan'in yureginin parcalandigini hissediyordu. Onu affetmeyecekti, boylelikle unutacak ve onun icin en iyisi bu olacakti.. Okula gitmiyordu.. Yakin bir arkadasina gidip duzenli olarak notlarini aliyor, deli gibi ders calisiyordu. Yurtta ot gibi yasiyordu. Insani ihtiyaclari disinda birsey yaptigi soylenemezdi.. Oda arkadaslarina birsey hissettirip halinin hatrinin sorulmasina sebep olmaktan korktugu icin, onlarin yaninda yapmacik bir gulumseme maskesi takiyordu.. Yurttaki genel telefondan annesini arayip telefonunun kayboldugunu soylemisti. Derslerine odaklanmak icin telefon kullanmayacagini, gerektiginde onun, onlari arayacagini da eklemisti. Olabildigince soguk konusuyordu ki, boylece ailesi de esen'i gozden cikarabilecekti..