bu başlıkta şiir yazcam

Çıldırıyorum hergünki gibi ama şimdi sakinim
Kimler geçiyo gidiyoda kim biliyor halimi?
Ben öyle mutsuz umutsuz vaka gibiyim
Ölüyorumda hani kimler soruyo halimi?

Halbu işte doktor durumum iyi değil
Aklımı kaybetmişim istanbulun sokaklarında
Adını unuttum sokağın ama onüç numara
Gidişini seyrettim ardından baka kala

Bana kalan sade bir resim
Gittiğin gün bileğimde sade bir kegib
Akıyo kanım bilincim yerinde değil
Adını sayıkladığımdan sürekli, yorgun haldeyim

Şimdi kapalı dünyam tıpkı evdeki gibi
Dört duvarı ufak pencerem süsler
Elim kalemi aldığında duvara yazdığım isimleri
Ben değil, kalbim özler

Geliyo annem haftada birkez ziyaretime
Her geldiğinde getiriyo bir kalem bir defter
Yenisi gelmeden sana yazdıklarımla bitiyosa
Benim şairliğimden değil senin aşikarsızlığından elbet

Elbet gelirsin dedim sonunda döndün işte
Onuda annemden öğrendim
Ulan insan bir ziyaretmeye gelir be
Senin için çekiyorum bu ızdırabı hergün ben

Ne biliyim öyle seyrediyorumda sizleri
Biraz fazla mutlu gibisiniz nedeni neki?
Söyleyinde biliyim hani
inanın sizden daha zor bir haldeyim

Kalmışım orda on-onbir ay
Dedim bu kadar yeter burdan çıkmalıyım lan
Önce yokluğuna alışmakla başladım
Çıktığımda sana dair tüm şiirleri yaktım