testlerin verilme saati nihayet gelmisti, yarim saat kadar sirada bekleyip birkac kagittan ibaret olan sonuclari alip evin yolunu tuttular. Esen'in cani deli gibi abur cubur cekiyor, cani birseyler cektikce ici kan agliyordu. Bu, ona icinde bir canli yasadigini hatirlatiyor, sonra da bu cana kiymak uzere oldugunu.. Yarin ayni saatte tekrar doktora gideceklerdi. Hic bir sorun olmazsa kurtaj islemi yarin gerceklesebilir diye dusunuyordu esen. Dusundukce de midesine kramplar saplaniyordu heyecan ve tedirginlikten. Stresten kendini ev temizlemeye kaptirdigi anda telefonu caldi esen'in. Arayan harun'du. Esen, endiseyle ozan'in yuzune bakti. 'ne diyeyim?', ozan temkinliydi, 'bir sekilde gecistir istersen, telefonla cozulecek bir mesele degil. Bu onu daha da delirtir.' esen istemeye istemeye cevapladi aramayi.