kazım koyuncu

bak şimdi şair ceketli çocuk..
kimseye anlatamadıklarımı sana anlatayım sen dinle..
sen şimdi herseye rağmen umudunu kaybetmeyip gülüvermişsin ya hayata..
ben yapıyorum onu aslında ama zor iş..
yüzümdeki sabit gülümseme neşeden degil, huzurdan hiç degil..
canımı sıkıyorlar kazım abi.. insanlar bi garip..
gönül gözleri zaten kapalı da gözlerinin önündekine de kayıtsızlar..
birinin bi gecede harcadıgı digerini ölümden kurtarıyor...
inanıp güvenmekten korkuyoruz biliyor musun.?
gülümsemelerin ardında baska seyler arıyoruz..

koca bi mevsim degişiyor. farketmiyoruz.
yasamayı unuttuk biz. gökyüzüne bakmıyoruz hiç.
böcekleri çicekleri görmüyoruz..
bizde onlara benziyoruz kazım abi.
sadece nefes alıyoruz...

bu yazdıklarımdan haberdar olacagına eminim.
ya bi gün senin sesini hissedemezsemin verdigi ürperti var içimde.
derin nefesler alıp yasamanın ne oldugunu hatırlamaya calısıyorum..
yüzümde yine o sabit gülümseme.

tek bi şeyden korkuyorum kazım abi..
ya senin gülümsemen de benmki gibi zorla yerlestirilmişse yüzüne??