aşık veysel

ben gidersem sazım sen kal dünyada
gizli sırlarımı aşikar etme
lal olsun dillerin söyleme yada
garip bülbül gibi ah ü zar etme

gizli dertlerimi sana anlattım
çalıştım sesimi sesine kattım
bebe gibi kollarımda yaylattım
hayali hatır et beni unutma

benim her derdime ortak sen oldun
ağlarsam ağladın gülersem güldün
sazım bu sesleri turnadan maldın
pençe vurup sarı teli sızlatma

bahçede dut iken bilmezdin sazı
bülbül konar mıydı dalına bazı
hangi kuştan aldın sen bu avazı
söyle doğrusunu gel inkar etme

ay geçer yıl geçer uzarsa ara
giyin kara libas yaslan duvara
yanından göğsünden açılır yara
yar gelmezse yaraların elletme

sen petek misali veysel de arı
inleşir beraber yapardık balı
ben bir insanoğlu sen bir dut dalı
ben babamı sen ustanı unutma