1. 376.
    0
    bir süre mantıklı bir cümle kuramadı. ağzını açtığında kekeliyor, ne diyeceğini bilemediğini ayan beyan gösteriyordu. içimde bir his "kabul edecek lan" diyordu. derin bir nefes çekti sevdiceğim ve "olmaz. ne yazık ki olmaz." dedi. "neden?" diye sormamın hiçbir anlamı yoktu. zaten pi cafe'de otururken çok güzel izah etmişti ve bu kadar konuşmanın üzerine benim evlenme teklif etmem bütünüyle evlere şenlik bir hareketti. "kalkalım mı?" dedi. başımı sallayarak onayladım. elimden tuttu ve otele doğru yürümeye başladık yine.
    ···
   tümünü göster