okullarin acilmasina ve harun'un erasmustan donmesine sayili gunler kala konusmaktan her daim kacinan esen'i karsisina aldi ve konuyu acti ozan:
'sana, sen karar vereceksin ve ben uygulayacagim demistim.. sen iradeli kizdin esen, neden surekli karar degistiriyosun.. iyi degilsin biliyorum, anliyorum. ben kendimi degil, sadece seni dusunuyorum. bu senin en buyuk hayalindi, biliyorum. ama cozume ulasmak icin bir karar verip uygulamaliyiz. bu boyle devam edemez, hicbirsey yiyip icmiyorsun. uzaklara dalip agliyorsun. gozlerimin onunde eriyip gidiyorsun.. olmaz. kabul edemem.'
esen iyice solgunlasmis yuzunu ozan'a cevirdi :
'yarin doktora gidelim mi?'
'emrvaki yapmak icin gelmedim yanina birtanem. vicdan azabi cektirme bana.. eger arzu ediyorsan cocugumuzu dogurursun, hayatimizi ona gore sekillendiririz. duygusalsin, hassassin. bu karar zor biliyorum.'
'seni uzmek icin soylemedim ki bitanem.. gunlerdir kendimle ne savaslar verdigimi bilemezsin. kararimi verdim ben. kendisi icin hic bir hazirlik yapmamis bir anne babanin cocugu olarak o da dogmak istemezdi.. o'na nasil anlatirim buyuyunce, nasil aciklarim..?'
'neler de dusunurmus..' ozan, esen'in alnina sicacik bir opucuk kondurdu.. 'korkuyor musun?'
'canim yanmayacakmis.. internetten birseylere bakindim. az cok ogrendim ne oluyor ne bitiyor. zaten yarin muayene olurum ve randevu aliriz... sonra ameliyat..' ameliyat diye adlandiriyordu esen bu operasyonu.. kurtaj diyince isin rengi, tavri ve ahlaki degisiyordu sanki.. yakistiramiyordu kendine bu yasadiklarini.. sabah aksam deli gibi ders calismasi gereken, arastirip ogrenmesi gereken yasta iken, o nelerle ugrasiyordu boyle?