allaha şükür hayatımdan çok memnunum

annem babam ve abimle yaşıyorum. şükürler olsun hepsi ayakta. karnım tok sırtım pek.

annem babamın emekliliği geldi hatta 2-3 yıl geçti ama sırf abimle benim geleceğimiz için çalışıyorlar.

urladan ev aldılar sırf biz ileride sıkıntı çekmeyelim, ev abimle bana kalsın diye.

annem her akşam işten (memur) eve geldiğinde yemeğimizi yapar bulaşıkları yıkar. o yorgunlukla 3 tane erkeğe bakabildiği için anneme her gün şükrediyorum.

babam ise şimdi öğrendiğim bir bilgi, daire başkanı oldu. daha da mutlu oldum. birazdan toplantı için gittiği ankaradan uçakla dönecek ve eve geldiğinde ona sarılıp öpeceğim.

abim hariç annem babamın kesinlikle kötü alışkanlıkları yok. sigaradır alkoldür. özellikle annemin şu ana kadar ağzından tek bir kötü laf, küfür çıktığını görmedim duymadım. babam da aksatmadan namazını kılar, cumaya gider

allah inşallah herkese böyle iyi aile bağışlar. keşke herkes haline şükretmeyi bilse.

edit: herkes benim gibi değil, niye şükretsin diyenler var.

sen hiç doğuda yaşayıp o karların içinde şerefsiz teröristlere yakalanmamak için evinden çıkamayan okuluna gidemeyen her akşam aynı yemeği yiyen bir lokma ekmeğe muhtaç insanları düşünüp kendini onların yerine koydun mu kardeşim? hayatında internet, deniz, vapur, araba yüzü görmemiş çocuklardan, insanlardan söz ediyorum.