ozan'la yaptiklari bu sade, sevimli, huzurlu planin gerceklesmesi icin dualar ediyordu esen. bir yandan da yarin yola cikmak uzere bavulunu hazirlamaktaydi. sonrasinda babasinin su an hazirlamakta oldugu mangal keyfi baslayacakti. annesinin zeytinyagli mezelerinin uzun bir sure icin son kez tadina bakacakti. mevsim yavas yavas bahara yaklasiyordu, egenin soguk havasi zaten kirilmaya musaitti ve bu aksam berrak ve ilik bir hava hakimdi memleketinde. bahceye kurmuslardi masayi. gibica giyinip neseyle mangal keyfi yapmaya basladilar. bu geceye ozel, gunduzden annesi ile beraber lokma tatlisi dokmustu esen. tadindan yenmeyen bu tatli, buralarin en meshur lezzetiydi suphesiz. hos sohbet esliginde tika basa doyduktan sonra, eksimtrak zeytin kokusuna, gitarinin tinilariyla eslik etti ozan. esen, kardesi eren'in gitarini bahceye getirdi ve emrivaki yoluyla ozan'in gitari konusturmasini sagladi. gozleri doldukca yutkundu esen. ah bir bilselerdi karnindaki belayi. kizlarinin, arkalarindan cevirdigi isleri... ama yutkundu iste. mutlu olmaya calisti, en azindan oyle gorunmeye..