yine kendini olaganustu zorlayarak uykuya teslim olabildigi bir gecenin sabahinda, zamansiz caldi teledonu. Arayan ozan'di. Hemen atis hizi artti, zaten her turlu kotu surprize coktan alismis olan telasli kalbinin. 'ozan, bitanem ne oldu bu saatte iyi misin?' , 'cok iyiyim, boyle gunesli ve serin bir havada, midilli adasini seyreyleyerek ada cayi icmek insani iyi ediyor. Hele bir de, guzeller guzeli sevgilim 20 dakika sonra yanimda olacaksa..', 'nasil yani.. Sen. Burda misin?' , 'zeka seviyendeki istikrarli artis beni mutlu ediyor sevgilim.' , 'deli oldugunu sana bir kez daha hatirlatiyor, ve ucarak yanina geliyorum.' uzun zaman sonra esen'in agzi tum samimiyetiyle kulaklarina variyordu deyim yerindeyse. Tum derdi kederi silmisti, uzerine en guzel elbisesini giymekteydi su an. Nolursa olsun, sevdigine kendini begendirme güdüsüne yenik düserlerdi, şu kadin milleti. O'nu nasil ozledigini, görmek icin can attigini o an idrak edebildi. Yurumek veya otobus beklemek icin harcayacak vakti yoktu, musade istemeden arabanin anahtarlarini aldigi icin babasinin darilmamasini umarak evden cikti, arabaya atladi ve sevdigi adamin kollarina dogru gaza yüklendi..