sozluk formati

bu işte 2 rutin ay geçirdik cemil ile. Koskoca 2 ay sadece çalıştık. Ardından mekan iflas etti zaten. Cebimizde bahşişlerle birlikte çok fazla sayılmayacak bir parayla ortada kaldık yine. Cemil’e ne yapacağımızı soruyordum “galiba en sonunda vurdurtacağız bu kentte” diyordu. Dalga geçse de bir an ciddi ciddi söyledi mi diye sordum kendime. Bir kez geliyoruz sonuçta dünyaya, onda da muallaklik yapmaya gerek yok.

bir süre sonra sahne kurulumu yapan bir firmada çalışmaya başladık. Konserlerin olacağı zaman ve ya herhangi başka birşeyin, önceden gelip sahneyi kurup gidiyorduk. Kurduktan sonra bize kalan yorgunluk oluyordu.

bir 2 ay kadar da bu işte çalıştık. Ne oluyor lan dedim. Hiçbir yenilik yok hayatımda. Aslında olması gereken de buydu. Her hayat böyleydi. Ama ben pek alışık değildim monotonluğa. Birinin böbreğinizi çalması bile rutine hapsolmanızdan iyidir. Bahsettiğim rutin hergün birkaç kadının vücuduna sahip olmaksa işler değişebilirdi tabi.