sonraki birkac gun esen'in konuyu ozan'a acip acmama dusunceleri arasinda gidip gelmesiyle devam etti. Aslinda sicagi sicagina aklindaki tek cevap, bu bebek fikrinden bir sekilde kurtulmakti. Ama gunlerdir, kendisiyle bas basa kaldigi her anda derinlemesine bu olaya odaklaniyordu. Algilamakta zorlansa da icinde yasayan bir sey vardi. Kendini bildiginden beri en cok istedigi sey. Ya cinsiyeti kizsa. O hep hayalini kurdugu kizi su an karnindaysa. Ismi deniz olacakti. Ama nasil. Babasi duysa kalp krizi gecirirdi, annesinin esen ile ilgili tum hayalleri yikilirdi, kardesi o'ndan utanirdi. Ailesinin basini one nasil egerdi? Duygulari her ne kadar saf ve temiz olsa da, herkesin bildigi sevgilisi harun'du. Ama, karnindaki bebegin babasi o degildi. Bu damgayla, bu gurursuzlukla, bu utancla yasamak esen'e yakismazdi. Yenik dusmek uzere oldugu duygulari keske etten kemikten karsisinda dursalardi, onlari yumruklamak istiyordu. Basina ne geldiyse bu duygulara yenik dusmekten gelmisti.