hala unutamadım ben onu amk

- biz çok profesyoneliz biliyor musun ?

derken suratında hala o gülümseme vardı.
sandalyeden kalkıp kerpeteni açıp kapamaya devam etti.

- yani ben gerçekten uzun zamandır bu işteyim. misal , telefonun nerde ? yok. hani baban polistir falan.

göz ucuyla cebime baktım. ananı gibim harbiden yoktu telefon.
artık ağzımı açmaya bile cesaret edemiyordum.

aniden kerpetenle kulağımı kavradı. yüzündeki ifadeden bu işi gerçekten
zevk alarak yaptığı belliydi. avazım çıktığı kadar bağırıyordum ama sadece daha fazla
eziyet görmeme neden oluyordu.

- getirin lan

dediğini duydum o acı içinde. daha ne getirebilirdi dıbına koduğumun hayvanı ?
sorumun cevabını çok geçmeden aldım.

çakmağını aldı ve kerpeten yüzünden morarmış kulak meme yaklaştırdı.

o an gerçekten ölmeyi diledim.

ama bunlar , o huur çocuğunun yapacaklarının sadece başlangıcıydı ...