ikinci romanımıda buraya yazacağım

( siyah inci operasyonu) Bölüm1

Yatağına uzanıp yorgun gözlerini kapadığında hemen uyuyacağını düşünüyordu ama kaslarında hissettiği ağrı ve spazmlar uyumasına engel oluyordu, geçmişine dair bulanık resimler hafızasında canlanmaya başladığında askeri liseye girmeden önce babasıyla yaptığı konuşmayı ve ona verdiği sözü hatırladı. Okul yılları ve tanıdığı pek çok arkadaşını anımsamanın verdiği garip mutluluk yüzünde belli belirsiz bir tebessüme neden olmuştu.

Geçmişe yaptığı yolculuk sürerken ilk görev yeri olan Hakkari'yi ve verdikleri savaşın kendisinde bıraktığı acı izleri anımsadı. Kaslarının iyice gerildiğini hissettiği an,dağ komando tugayında kendisini bulan karizmatik binbaşının sözleri kulağında çınladı " Yatağına uzanıp uyuyamadığın her an beni hatırlayacaksın evlat, bunun için bana küfür etme,ben sana sadece teklifte bulundum kararından geri dönme şansın var"

Gözlerini açtı ve yatağında doğruldu, aynı soruyu birkez daha sordu kendine, Binbaşının bende var olduğunu söylediği benimse ne olduğunu bilmediğim özelliğim neydi...

Bu soruların cevabını ararken uyuyakalan Teğmen Can kapının sertçe vurulmasıyla birden yatağından fırladı, kapıyı açarken duvardaki saate baktı saat henüz 03.15 di.
Kapıdaki kişi Volkan Astsubaydı 1.75 boyunda, atletik yapılı, esmer bir delikanlıydı yüzünden gülümseme ekgib olmazdı... Volkan Astsubay gözlerini ovuşturan komutanına binbaşının kendilerini aşağıda beklediğini ve acilen hazırlanması gerektiğini söyleyip gitti.

Yinemi gece yarısı eğitimi diye söylenmeye başladı Can Teğmen, artık bunun son bulmasını istiyordu gece yarısı uyanıp 42 kilo yükle eğitim yapmaktan bıkmıştı,bu eğitimlerin sonu ne zaman gelecek diye düşünerek aşağıya indi.

Bütün takım toplanmış binbaşıyı bekliyordu,Can diğer arkadaşlarına baktığında yüzlerindeki yorgunluk belirtilerinin kendisindekilerden pekte farklı olmadığını hemen fark etti.
Birkaç dakika sonra binbaşı kendinden oldukça emin bir tavırla merdivenlerden inip takımın karşına geçti. Bakışlarıyla insanları etkileyen bir komutandı, emir ve komutanın esnek olduğu söylenen Özel Kuvvetlerde onun kararları kanun niteliğindeydi. Hatayı kabullenmeyen bir karakteri vardı, eğitimleri zorlaştırmak insanı yıldırmak için elinden geleni yapardı, zaman zaman insanın gururunu incitecek hareketler yapmaktan kaçınmazdı. Buna rağmen herkes tarafından saygı gördüğüde açıktı.

Binbaşı karşısında duran askerlere uzun uzun baktıktan sonra o tok sesiyle konuşmaya başladı " Gördüğüm kadarıyla hepiniz çok yorgunsunuz, aslında bu sabah yapacağımız eğitimde sizi dahada çok yormayı düşünüyordum, kıçınızın terlemesi için ne gerekiyorsa yapacaktım ama şimdi elime daha iyi bir fırsat geçti ve ben bu fırsatı değerlendireceğim.

Benim komutamdaki eğitiminizin son aşamasına geldiniz beyler, aranızdan ayrılan daha doğrusu elenen pek çok arkadaşınız oldu, bugün burada benim karşımda olmanız sizlerin özel insanlar olmanızdan kaynaklanıyor ve şunu bilinki herbirinizin kendine has bazı üstün özellikleri var,ben bu özellikleri sizi ilk gördüğüm an keşfetmiştim sizlerinde kendinizi tanımanız için elimden geleni yaptım, bazılarınız şimdiye kadar aklınızı bulandıran soruların cevabını bulamamış olabilir,ama emin olun yarından sonra bütün soruların cevabını bulacak, uzun ve yorucu günlerin sonunda huzur içinde uyuyacaksınız."

Bu sözler Teğmen Can'ın zihninde şimşeklerin çakmasına sebep olmuştu. Binbaşı duraksamadan sözlerine devam etti... "Şimdi 20 dakika içinde görev için hazırlanın, unutmayın eğitim yada tatbikat değil görev için hazırlanıp 20 dakika sonra burada olacaksınız.Çantanızda ekgib birşey olursa emin olun bu ekgibleri ben telafi etmeyeceğim, teçhizatınız tam olsun zira Azraille ufak bir oyun oynamaya gidiyoruz... Döndüğümüzde bazılarınız aramızda olmayabilir, üstelik bu defa ölecekleri ben belirlemeyeceğim."

( Devamı ilerleyen saaatlerde)...